20 kwietnia 2011 roku
godz. 10:30
wstęp za zaproszeniami, dostępnymi w sekretariacie CPK. Ilość miejsc ograniczona.

„We mnie jest płomień, który myśli" spektakl na podstawie poezji Zbigniewa Herberta w wykonaniu Artystów Teatru Literackiego Aleksandry Ford.

Spektakl "WE MNIE JEST PŁOMIEŃ, KTÓRY MYŚLI", został przedstawiony jako podróż w nieznane i podróż w głąb samego siebie. Nasi bohaterowie spotykają się podczas przerwy w podróży i wymieniają wspomnieniami z odbytych wędrówek, a także dzielą przemyśleniami na temat historii Ojczyzny, mitów, legend, baśni bolesnych przeżyć i radosnych uniesień. Zbigniew Herbert stworzył swój własny kodeks moralny w oparciu o wcześniejsze i współczesne dzieje Polaków. Herbert wierzy, że jeśli nasza wewnętrzna moralność oceniła jakiś nasz uczynek jako naganny, jeszcze za życia wymierzymy sobie zasłużoną w naszym mniemaniu karę, w postaci cierpienia moralnego lub ciężkiej choroby. Złe uczynki zawsze do nas wracają. Poeta, który całe życie szukał Boga, pragnie być wierny sobie i odważny. Dzielności i wierności samemu sobie. możemy się od Poety uczyć.

"GUZIKI"

Tylko guziki nieugięte
przetrwały śmierć świadkowie zbrodni
z głębin wychodzą na powierzchnię
jedyny pomnik na ich grobie

są aby świadczyć Bóg policzy
i ulituje się nad nimi
lecz jak zmartwychwstać mają ciałem
kiedy są lepką cząstką ziemi

przeleciał ptak przepływa obłok
upada liść kiełkuje ślaz
i cisza jest na wysokościach
i dymi mgłą smoleński las

tylko guziki nieugięte
potężny głos zamilkłych chórów
tylko guziki nieugięte
guziki z płaszczy i mundurów

Zbigniew Herbert

Reżyseria: Aleksandra Ford
Scenografia: Aleksandra Ford ; Łukasz Sperzyński
Kostiumy: Aleksandra Ford

Reżyseria świateł: Łukasz Sperzyński
Ruch sceniczny: TEATR LITERACKI

Obsada:
Aleksandra Ford, Agnieszka Kopeć,  Agata Sutkowska / Milena Załęska, Małgorzata Zawadzka\Monika Gnatowicz, Jacek Włodarski / Krzysztof Machowski, Łukasz Rzeszotarski, Michał Wilk

Wiersze wykorzystane w spektaklu:

CZĘŚĆ I
„Wybrańcy gwiazd" „Codzienność duszy" „Dom"  „Modlitwa Pana Cogito - Podróżnika"
„W pracowni"  „Sprawozdanie z raju"  „Podróż" „Domy przedmieścia" „Kaligula"
„Pan Cogito a pop"  „O dwu nogach Pana Cogito"  „Co robią nasi umarli"
„Elegia na odejście pióra atramentu lampy"  „Śmierć Lwa"

CZĘŚĆ II
„Dusza Pana Cogito" „17.IX" „Dwie krople"  „Pan od przyrody"  „Napis" „Guziki"
 „Małe serce"  „Proces"  „Mama"  „Tren" „Homilia" „Pan Cogito - przyjaciele odchodzą"  „Testament" „Przesłanie Pana Cogito"

Spektakl trwa 120 minut z jedną przerwą.