Żanna Gierasimowa - absolwentka studiów teatralnych w Kijowie, wieloletnia aktorka słynnego Moskiewskiego Teatru Stanisławskiego, członek Międzynarodowej Federacji Plastyków .

Po studiach teatralnych i niedługim epizodzie na scenie kijowskiej Żanna Gierasimowa zostaje członkiem słynnego zespołu Teatru Stanisławskiego. Bierze udział w pracach zespołu, którego korzenie sięgają najlepszych tradycji rosyjskiego i światowego teatru. Wstrząsem dla intelektualnych elit rosyjskich staje się spektakl „Krzeseł" Eugene Ionesco, który zakwestionował postbreżniewowski marazm w sztuce. W spektaklu tym Żanna Gierasimowa tworzy niezapomnianą kreację, która wpisała się w poczet znaczących dokonań teatru rosyjskiego. Konsekwencją sukcesu spektaklu, który nie współgrał z sowiecką rzeczywistością było zdjęcie przedstawienia ze sceny. Ale spektakle trwały nadal, tyle że wbrew władzy i poza jej kontrolą. Zaczęły się więc represje - areszty, „psychuszka" i zakazy pracy. Ale w końcu  aktorzy wracają do pracy, wystawiając „Krzesła" z niesłabnącym powodzeniem zarówno w Rosji, jak i poza jej granicami.

Oprócz aktorstwa Żanna Gierasimowa zajmuje się malarstwem. Znawcy i krytycy określają jej sztukę jako malowanie poezji.

Prawdziwą pasją i niekłamaną namiętnością artystki jest śpiew. W tej sferze swojej artystycznej aktywności Żanna Gierasimowa osiąga znaczące sukcesy. W coraz bardziej skomercjalizowanej sztuce estradowej, w której królują byle jakie teksty i elektronicznie wykreowane głosy - śpiew artystki jawi się jako propozycja dla ludzi oczekujących od sztuki tego, co w niej najistotniejsze: prawdziwego wzruszenia. Króluje w niej liryka wysokiego lotu, są to teksty najlepszych liryków rosyjskich, wsparte niebanalną muzyką. Do wielu utworów muzykę napisała sama artystka, dając tym jeszcze jedno świadectwo swoich niezwykłych zdolności. Są w propozycji artystki romanse i liryki autorów nieznanych, których nazwiska przepadły w zawierusze historii. Są też utwory współczesne, którym poetycka interpretacja artystki przydaje nowych znaczeń i nieoczekiwanego blasku. Żanna Gierasimowa jest przede wszystkim aktorką i to pomaga jej w sztuce śpiewania. Każda jej piosenka to odrębny spektakl, pełen ekspresji ale i lirycznej zadumy, pełen umiejętnie stopniowanego napięcia ale i nieoczekiwanych wybuchów prawdziwej namiętności. Oryginalne brzmienie głosu, pełnego niewymuszonego żaru i niebanalnej barwy, połączone z aktorską interpretacją dają wrażenie i pewność obcowania z prawdziwą sztuką.

Na scenie artystce towarzyszy zespół polskich muzyków w składzie: Piotr Malicki - grający na gitarze solowej; Florian Ciborowski - gitara, mandolina, skrzypce, harmonijka ustna, flet; Radosław Laddy - instrumenty klawiszowe; Artur Bakuła - gitara basowa. Artyści ci tworzą swoimi muzycznymi interpretacjami niezwykłe klimaty i nastroje, stanowiące niezbędne i twórcze uzupełnienie dokonań scenicznych Żanny Gierasimowej.

W repertuarze pieśniarskim artystki dominują dwa nurty, wzajemnie się przenikające i uzupełniające. Jeden - to nastrojowe piosenki o miłości, tęsknocie i namiętności. Są tam piosenki pełne radości życia, ale również nostalgiczne poszukiwania prawdziwych uczuć. Drugi nurt - to białogwardyjskie piosenki emigracyjne, które w nowatorskiej formie oddają klimaty porewolucyjnej tułaczki. Są tam więc przejmujące tęsknotą wspomnienia utraconego kraju ojczystego, snute w pyle obcych krajów i miast, które stały się na zawsze tymczasowym domem. Są tam więc również coraz bardziej mitologizowane wspomnienia raju utraconego, do którego nie ma już powrotu. To poczucie nieodwracalnej straty, przejmujące i bolesne - to klimat tych utworów.

Repertuar ten artystka prezentuje w dwóch niezależnych recitalach: „Karuzela miłości" oraz „Rosyjska ruletka", obydwa po około 1 godziny scenicznej aktywności. Pierwszy z tych programów to przede wszystkim nastrojowe piosenki i ballady o miłości, drugi natomiast - to przejmujące dramatyzmem ballady i songi opiewające fatalizm tragicznych acz nieuchronnych wyborów, których ryzyko i skutki jako żywo przypominają ryzyko rosyjskiej ruletki. Zaletą estradowej interpretacji artystki jest prezentacja tych wysoce emocjonalnych treści w żywej i nowatorskiej formie. Przez nieraz wręcz ironiczny i zawsze pełen dystansu stosunek do tych rudymentarnych problemów kondycji człowieka i narodu artystka odziera je ze zbędnego patosu i przydaje im znaczeń zrozumiałych każdemu człowiekowi. 

W Polsce Żannę Gierasimową mieli okazję podziwiać słuchacze podczas jej koncertów

 w  Warszawie (Teatr Ateneum, Teatr Mały, Teatr Rampa, Stara Prochownia, Centrum Sztuki Teatr Studio, Warszawski Ośrodek Kultury, Natoliński Ośrodek Kultury, Ośrodek Kultury Ochoty ), Krakowie (Loch Camelot, Piwnica pod Baranami, Wiśniowy Sad), Zakopanem (Teatr Witkacego) oraz w innych miastach. Artystka koncertowała również w innych krajach - w tym we Francji, gdzie nagrała płytę CD. Ponadto Żanna Gierasimowa gra w filmach, między innymi w reżyserii Franciszka Trzeciaka „ W cieniu szczura, w oku ptaka" , w filmie Dymitra Kabakowa  „Warszawa - spojrzenie ze wschodu". Wystąpiła także w serialach „ Na dobre i na złe" , „Na Wspólnej",  „Bulionerzy" w reż. Andrzeja Kostenki,  „Pogoda na piątek", oraz w   „Camera cafe" w reż. Wojciecha Adamczyka.  Najnowsze role filmowe artystki to udział w filmie fabularnym Andrzeja Barańskiego „Parę osób, mały czas", w filmie „Drzazgi" Macieja Pieprzycy, oraz role w popularnych serialach telewizyjnych „Samo życie"  „Faceci do wzięcia", „Na kocią łapę", „Ojciec Mateusz".

Żanna Gierasimowa zajmuje się również tłumaczeniami polskich utworów na język rosyjski - tłumaczy opowiadania, scenariusze filmowe,  utwory dramatyczne i poezję. Jest członkiem Związku Literatów Polskich.

Do tej pory w Polsce Żanna Gierasimowa wydała jedną płytę CD oraz kasetę.

W Teatrze Polonia Fundacji Krystyny Jandy Żanna Gierasimowa wyreżyserowała sztukę Raszyda Tuguszewa „Rajskie jabłka" , w której gra główną rolę. Ponadto w tym samym teatrze gra w sztuce Patricka Shanley`a „Wątpliwość". Kolejnymi teatralnymi dokonaniami Żanny Gierasimowej są spektakle: „Pod jasnym niebem" (Teatr Praga) i spektakl „Jaskółka", według opowiadania Iwana Turgieniewa „Żywe relikwie" (Teatr Rampa), gdzie Żanna Gierasimowa jest autorką tłumaczenia, adaptacji oraz reżyserem i scenografem tego spektaklu.